Duânın bizatihi ibadet olduğu, hatta ibadetin özü olduğu bilinmektedir. Onun için ibadetin önemi hakkında söylenen her şey dua için de geçerlidir. Duanın önemi hakkında söylenmesi gereken en önemli şey Furkan Sûresinde ; قُلْ مَا يَعْبَؤُ۬ا بِكُمْ رَبّ۪ي لَوْلَا دُعَٓاؤُ۬كُمْۚ  (De ki, duanız olmasaydı, Allah katında ne ehemmiyetiniz vardır.          Evet Allah katında bizim ehemmiyetimiz, değerimiz duamız sayesindedir. Duamız yoksa bir değerimiz de yok demektir. Onun için Allahın bütün sevgili kulları duadan bir an bile uzak kalmışlardır.        Mesela Kuranda peygamberler anlatılırken hep onların duaları nazara verilir ve onların dua insanları oldukları vurgulanır. Hz.Adem (Aleyhisselâm) dua eder ve hatası affedilir. Hz.Nuh (Aleyhisselâm) o denli gürül gürül dua eder ki, onun duası neticesinde tufan gerçekleşir ve o da tufan peygamberi olur. Hz.İbrahim (Aleyhisselâm) dua dua yalvarır ve nesiller sonra Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) diyecektir ki ;                           Ben dedem İbrahimin (Aleyhisselâm) duasıyım...                  Hz.Musa (Aleyhisselâm) her dem dua halindedir ve duasıyla kardeşi Hz.Harun (Aleyhisselâm), bir insana lutfedilen en büyük makama mazhar olur, yani peygamber olma şerefiyle şereflendirilir. Hz.Yunus (Aleyhisselâm)ın, Hz.Eyyub (Aleyhisselâm)ın  ne hazin duaları vardır. Hz.Zekeriya (Aleyhisselâm), Hz.İsa (Aleyhisselâm) hep dua insanlarıdır. ve Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem), ömründe bir an bile duadan uzak olmamıştır.                  Sonra peygamberlerin varisleri olan din büyüklerine baktığımızda onların da birer dua kahramanı olduklarını ve hayatlarını dua çevresinde örgülediklerini görüyoruz.